Wiehnachtsgruess

Uf däm Bild si alti Chrippefigure z’gseh, e Hirt, zwe Chünige, d Maria u ds Jesusching i der Chrüpfe. Es si die erschte Chrippefigure won-i i mim junge Läbe ha dörfe gseh, öppe im Jahr 1967. U leider fähle hüt der Joseph u ei Chünig, beidi si i all dene Jahr irgendeinisch verlore gange. Scho mängisch si die Figure unger em Wiehnachtgsböimli gstange, langsam bletteret d Farb ab u der Gips vo dene schlichte Figure verbrösmelet.

Aber wüsst Dir was? O wenn die Figure nümme so schön usgseh wie vor vilne Jahre, so hei si doch öppis wichtigs z’säge, öppis wo nie verblasst: Die heilig Nacht, Maria und Joseph im Stall, der Stärn vo Betlehem, all das Wunderbare u Schöne vo der Wiehnacht blibt! Ganz glych, wie mängs Jahr vergeit. Wiehnachte verblasst nid u bletteret nid ab, ds Liecht vom Wiehnachtsstärn schynt jedes Jahr häll u klar. Sit meh als 2000 Jahr.

Das tüecht mi öppis vom Schönste, wo Hoffnig git, a jedem Tag i Jahr. We d Tage ganz churz wärde, de erhällt ds Liecht vor Wiehnachte die feischteri Zyt. Mit der Geburt im eifache Schafstall het Jesus es Liecht azündet, wo lüchtet, für jede Mönsch. U nüt u niemer chas usblase, es lüchtet witer, ganz glich, was passiert. Jesus sälber isch ds Liecht i üsere mängisch dunkle Wält, är het d Türe zum Himmel für üs wyt ufgmacht. U ds himmlische Liecht strahlt dank Jesus i üses Läbe.

Drum, liebi Läserin u liebe Läser, zündt itz es Liechtli a u fröi di, dass es wider Wiehnachte worde isch.

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert